Het begon een paar weken geleden. Ik liep met iemand in de stad - en zij zocht Engelse boeken. Die waren goedkoper en als je doorzette las het eigenlijk wel prima. Dus. Ik geloofde dat natuurlijk niet. Maar ergens in een achterkamertje van mijn hoofd begon het idee vorm te krijgen om toch vooral eens een Engels boek te proberen. En proberen deed ik met een sterk uitgedunde versie van de bieb: little women. Wist ik veel dat dat zo'n boekje was om Engels mee te leren lezen. Toen dacht ik: Ik doe gek. Ik bestel wat boeken. Het liefst boeken die slecht in het Nederlands verkrijgbaar zijn - zodat ik me niet schuldig zou voelen omdat ik Engelse boeken kocht (vat je de redenatie nog?). Dus. Ik bestelde Les Misérables. (En Anne of Green gables. Maar die ligt nog te wachten totdat Les Misérables uit is).
Ik begon in Les Misérables - en nu moet ik vooral niet gaan vertellen hoe het verhaal verloopt. Het boek doet mij denken aan Lord of the Rings. Krankzinnig en ook vooral niet qua verhaal, maar bij LOTR had ik hetzelfde gevoel dat ik af en toe gewoon moest lezen omdat het wondermooi was. En af en toe kon ik het boek wel schoppen omdat er niet doorheen te komen viel. Een beetje hetzelfde gevoel bij dit boek. Victor Hugo schrijft ergens over iemand (een non geloof ik) die maar blijft ratelen. Maar hij vergeet de hand in eigen boezem te steken.
Omdat ik het verhaal beter wilde volgen heb ik op youtube de film (uit 2000, NL ondertiteld en Frans gesproken) gekeken. Zo'n beetje zes uur zat daarin. (En een volgesnotterd zakdoekje op het einde). Ik heb me echt suf gejankt op het laatst.. ik weet niet. Nu zou ik misschien iets over het verhaal moeten vertellen, over indrukwekkende personages en een hoge hoed die boven het water van de Seine uitkomt. Maar beter lees je het boek zelf. (En nog beter kijk je de film, dan word je niet afgeleid door stortvloeden aan woorden).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten