De vraag aller vragen. Soms steekt hij de kop op en soms slaapt hij, zo zoet, nadat je slaapliedjes voor hem hebt gezongen.
Toen ik in september klaar was met mijn stage, genoot ik eerst van vrije tijd. Weken van 32 uur werken (maar 34 uur op stage zijn) waren voor mij best intensief. Toen ik nog vakken volgde, kon ik zoveel thuis doen, dat het echt enorm wennen was om ineens zoveel van huis te zijn. En dat niet alleen. Het was ook wennen om ineens écht feedback te krijgen. Terecht. Onterecht. Maakt niet uit. Je ontdekt voor het eerst wat je capaciteiten en valkuilen zijn. (En dat voor iemand die in groepen het liefst anderen aan het woord laat).
Mijn capaciteiten en valkuilen liggen in het verlengde van elkaar. Ik ben aardig naar anderen (maar wil ook graag aardig gevonden worden en dat gaat niet altijd). Het kost me weinig moeite me in te leven in anderen (maar als je in luid gehuil uitbarst met een fontein van tranen, zoals in de Sigmund-plaatjes, dan huil ik gezellig met je mee).
Nu dacht ik, na die stage: ik weet niet of ik psycholoog moet worden. Sommige doelgroepen vond ik leuk (kinderen, jongeren, jongvolwassenen). Cliënten met ADHD of borderline: prima. (Al deed ik niet veel meer dan ze testen en af en toe een intakegesprek). Maar psycholoog zijn betekent ook cliënten met pijn die zich uit in achterdocht en een kritische houding naar anderen toe. Ziedaar: als je altijd aardig gevonden wilt worden, is het behoorlijk lastig om een goede houding te vinden voor deze cliënten. Toch vond ik dat als ik psycholoog wilde worden, ik ook bij elke doelgroep moest passen.
Inmiddels zijn we wat maanden verder. Ik schreef een stageverslag (66 pagina's introspectief gezever), ben ineens afgestudeerd en werkte (en werk) met vluchtelingen. De laatste weken realiseer ik me meer en meer dat het prima is om te gaan werken met een doelgroep die bij je past. Vluchtelingen bijvoorbeeld. Of jongeren. Of allebei. Waarom niet?
Dus ik weet echt niet precies wat ik met mijn leven ga doen. Maar de soort-van-identiteitscrisis die na de stage de kop opstak is gelukkig grotendeels verdwenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten