Of iemand of iets je raakt en of je het beheerst of niet.

Ik associëer altijd dingen met elkaar die vaak niet echt een associatie met elkaar hebben. Daarom kunnen mensen hun gezichtsuitdrukking in vraagtekenvorm duwen en je aankijken of ze water zien branden. (Maar als ik omkijk zie ik niets).

Gisteren dacht ik erover hoe personen je kunnen raken.
Dusdanig dat je iemand wilt leren kennen waar je alleen maar over hebt gehoord of een vriendschap met iemand op wilt bouwen. Dat kan zijn omdat iemand van katten houdt, of omdat iemand je aanmoedigt om datgene te doen wat je leuk vindt. Dat kan ook zijn omdat iemand dezelfde angsten heeft als jij of juist omdat je om dezelfde dingen heel hard moet lachen. Of omdat het mogelijk is stil te staan, een roodborstje te zien in de bomen en je te verwonderen omdat het vogeltje zo mooi kan zingen. Of het is dat je dromen deelt. Of de passie die iemand heeft. Waar dan ook voor. Het is toch bizar dat je dat bij de ene persoon wel hebt en bij de andere niet? Net of er iets is voorgeprogrammeerd.

Met katten heb ik dat ook.
Als ik katten zie, begin ik ertegen te praten (tenzij er mensen in de buurt zijn). Ik moet even 'hoi' zeggen (op z'n kats: laat hem even aan je hand snuffelen). Ik word ook echt enthousiast als ik zie dat er ergens katten zijn.
Maar met honden heb ik dat weer niet. Ik vind ze prima, maar ze raken me niet.

En taal.
Vaak heb ik geen inspiratie en is taal de baas over mij. Maar er zijn ook momenten dat ik taal iets heel fijns vind en dus gedichtjes schrijf of blogjes. Als ik in de krant een spelfout zie staan dan 'voel' ik die. O nee, geen d's en t's verkeerd schrijven alsjeblieft. Dat doet pijn. Ik kan taal beheersen. Met vallen en opstaan, maar taal is goed.
Maar wiskunde daarentegen.
"Miep gooit met 30 dobbelstenen achter elkaar.
Hoe groot is de kans dat ze een 6 gooit?"
Dat roept iets heel anders op dan taal - en tegenwoordig moet ik er gewoon om lachen dat het zo is (als ik het probeer uit te leggen aan anderen - maar iets wat je niet begrijpt kun je niet uitleggen).
Wiskunde kan ik dus hoe dan ook niet beheersen. Als ik denk dat ik er ben, is de volgende som wel weer zo'n instinker dat ik er weer ver van verwijderd ben (wat de bestemming ook is).
Ook daarbij vraag ik me af of dat is voorgeprogrammeerd.

(Sorry voor de computermetafoor).