Moet je van jezelf houden voordat je van iemand anders kunt houden?

Waarom zou ik ook schrijven over iets wat makkelijk is, als ik ook over een wat lastiger onderwerp kan schrijven? Liefde voor jezelf. Liefde voor de ander. Het is wel de ultieme week nu om daarover te schrijven :).

Liefde voor jezelf. Iets wat je op verschillende manieren kunt opvatten. Mensen kunnen een intense zelfhaat voelen. Ze denken bijvoorbeeld dat ze lelijk zijn, of stom, of ze vinden dat ze fouten maken die ze niet mogen maken. Ze kunnen ook vinden dat zij totaal niet leuk zijn in gezelschap. Liefde voor jezelf kan betekenen dat je wel tevreden bent met jezelf. Misschien weeg je wat meer? Maakt niet uit – want je ogen zijn zo mooi en je bent zo gezellig. Misschien ben je wat verlegen – maar ook dat is niet erg, want anderen zien er de charme wel van in. Bij deze vorm van liefde hoort tevredenheid met wie je bent – al is het nooit verkeerd om te streven naar een betere versie van jezelf. 

Liefde voor jezelf kan ook betekenen dat je jezelf heel belangrijk vindt en je nogal egoïstisch gedraagt. “Breng m’n pantoffels, kook, zwoeg, zweet!” Vaak is dit geen echte liefde, maar een manier van omgaan met zelfhaat. Overschreeuw die zogenaamde stemmetjes.

Maar nu liefde voor de ander. Moet je van jezelf houden voordat je van iemand anders kunt houden?

Laat ik het zo formuleren: Is het verstandig om iets met iemand te beginnen als je niet van jezelf houdt? Soms denk ik ja. Soms denk ik nee. Het formuleren van een uiteindelijke conclusie laat ik aan de lezer over. 

Nee. Want: In de eerste plaats is het lastig om überhaupt iemand te vinden die het geen bal kan schelen dat je niet gezond zelfverzekerd de wereld inkijkt. Daarnaast is, volgens mij, het gevaar van negatief over jezelf denken dat je je identiteit in iemand anders kunt zoeken. Kunt denken ‘als ik bij X hoor, dan ben ik leuk’. Maar X is leuk. Niet jij omdat je X hebt veroverd. Bovendien kun je niet telkens ‘hmpf. Dat is vast een grap’ denken als X iets aardigs tegen je zegt. X blijft dan niet aan het complimentjes geven.

Ja. Want: Soms kan liefde van een ander voor jou je laten ontdekken dat je écht wel waardevol bent. Als het zaadje van een plantje wat water krijgt en licht, kun je uitgroeien tot een geweldig mooie bloem – die weer voor nóg meer bloemen zorgt.  Als het maar de liefde van de ander is die dit teweegbrengt. De grens met ‘gevaarlijk’ is wel flinterdun: relaties moeten geen wondermiddel worden om je ego op te lappen. Maar warmte en armen kunnen heel veel bewerkstelligen.

  

Ik zou geen conclusies trekken. Wel kan ik dit zeggen: als je iets met iemand begint omdát je er beter van wilt worden - is denk ik geen goede keuze. Als je iets met iemand begint (terwijl je dus weet dat je niet positief over jezelf denkt) omdat je van die persoon houdt (echt. houdt!) dan zou het goed moeten komen. Toch? Ik denk dus eigenlijk wel dat je van iemand anders kunt houden als je niet van jezelf houdt. Maar ook dat een beetje voorzichtigheid wel gewenst is. Wat denk jij?