Volwassen worden. 1. Wat er niet leuk aan is.

Over een week of drie wordt er in Utrecht een lezing gegeven over volwassenheid. Om precies te zijn: hoe kan volwassenheid weer aantrekkelijk gemaakt worden, want eigenlijk wordt in de maatschappij onvolwassenheid geïdealiseerd. Ik zag informatie over de lezing voorbijkomen en dacht: daar wil ik wel naartoe.

Volwassen worden. Het is eigenlijk wel een goed onderwerp voor mailtjes en ook zeker voor brieven. Brieven waarin je schrijft over hoe heerlijk het is om te studeren en hoe raar - en moeilijk - het is om klaar te zijn met studeren en over de verwachtingen die de maatschappij of je omgeving van je heeft.

Ik weet wel wat ik niet leuk vind aan volwassen worden:

1. Verlies van verwondering. Toen ik als kind in het bos ging wandelen was dat een feest. Heel veel dingen, die eigenlijk heel gewoon zijn, waren een feest. Hoe kan dat? Waarom zijn die dingen nu nog maar zo gewoon? Dat kwijtraken, dat vind ik jammer. Er zijn nog altijd manieren om te spelen (spelletjes, wat dan ook) maar veel volwassenen hebben het te druk met volwassen zijn.
2. Verantwoordelijkheid. Je kunt niet langer wegschuilen achter anderen en je moet zelf verantwoording afleggen van je keuzes. Ik denk dat dit een begrip is wat zowel nadelen als voordelen heeft (maar op de voordelen ga ik nog wel een keer in). Het betekent voor mij dat je meer en meer je tijd nuttig moet doorbrengen. Als kind ben je wat meer onbezorgd en kun je tijden spelen zonder te denken aan iets wat ook nog moet.
3. Vergroting van het bewustzijn. Ook dit heeft voor- en nadelen. Nadelen zijn in ieder geval dat je beter begrijpt dat de wereld geen goede plek is en dat er nare dingen gebeuren; dat mensen er een zooitje van maken en dat mensen lijden. Als kind denk je er ook niet zo bij na dat het kind-zijn ooit voorbij zal zijn. Als volwassene besef je beter dat veel dingen tijdelijk zijn.
4. De verwachtingen van anderen. Je ontdekt dat je niet aan de verwachtingen van anderen kunt voldoen. Anderen verwachten dat je keuzes maakt - en soms heb je het gevoel dat je het liefst niet kiest. Of iets anders kiest dan anderen willen.

Toch betwijfel ik of het gezond is als je altijd kind kon blijven.
Daarom schrijf ik binnenkort ook een blog over de leuke (of in ieder geval: de goede) kanten  aan volwassen worden.

Ergens in 1992 of 1993. Je kunt prima uit een tuinslang drinken.