Blessings.

Er zijn van die momenten dat een stemmetje (geen hoorbaar stemmetje hoor) tegen me zegt: Zeg, ben jij gelukkig? Als dat stemmetje (of eigenlijk zijn het natuurlijk gewoon mijn gedachten) dat zegt dan weet ik hoe laat het is. Ik ben gelukkig. Dat wil niet zeggen dat ik alles heb wat ik wil - of dat er geen dingen zijn die ik mis of dat er geen dingen zijn waar ik me zorgen over maak. Wel betekent het dat ik me realiseer dat er veel wél fijne dingen zijn. Ik las onlangs iets over stemming: dat het meestal een vrij constante lijn is met uitschieters naar boven en naar beneden. Dus je weet al dat een euforisch 'ik ben gelukkig' gevoel weer terug gaat naar die basislijn. Een chagrijnig 'wat voel ik me niet fijn' gevoel gaat daar ook weer naartoe. Het is alleen te hopen dat die basislijn neutraal is (wat bij mij denk ik wel het geval is) en niet ook al negatief. Dat kan natuurlijk ook. Maar goed. Ik wilde eigenlijk geen filosofische uiteenzettingen schrijven over stemmingslijnen. Ik wilde zeggen dat ik me nú gelukkig voel en ik wilde de redenen noemen.

1. Het stageverslag is bijna af. Hoewel ik eerst echt baalde dat ik nog zoveel diepgaander moest schrijven en dat alles nog meer onderbouwd moest worden, ben ik wel blij met het resultaat nu. Het voelt als een eindwerkstuk ofzo. Maandag (en misschien dinsdag) alles nog een keer doorlezen en dan is het af. Hoera!

Zo werk ik aan het verslag.

Tony's Chocolonely Hazelnoot. Beter kan niet.

2. Voor veel mensen is het vloeken in de kerk, maar ik word zo blij van winters weer. Het kan me eigenlijk niet hard genoeg vriezen en ik ben hard aan het hopen dat het ook nog eens gaat sneeuwen. Ik weet niet. Binnen zijn en genieten van thee/warme chocolademelk en kerstliedjes en weten dat het buiten koud is. En haardvuur. Geniet. Geniet.

Voor nu geniet ik maar van de mist. Hartje. Behalve als ik er in moet rijden dan.

3. Het is superleuk om bloggers in het echt te ontmoeten en om te ontdekken dat je iemand anders allebei kent (dat was een heel raar moment, maar ook zo grappig dat ik niet kon ophouden met grijnzen). Als ik ooit financiëel aan de grond zit, kan ik een 'kom-verdwaal-met-mij-bureau' gaan runnen. Samen met Laura. 

4. En toen was ik uit het niets ineens heel erg jarig, donderdag. Ik heb het al vaker gezegd, maar ik was een beetje overweldigd. Misschien heeft dat te maken met 'niet zoveel gewend zijn,' maar al die felicitaties en lieve berichtjes maakten mijn dag zo mooi. Ik was donderdag bij mijn vrijwilligerswerk (waar ik een klein beetje afscheid heb genomen, omdat ik vanaf nu minder vaak nodig ben) en ik kreeg ineens een volgeschreven kaart (genieten!) en een heel tof emotieboek. Wat later dacht ik:

wat blijft m'n collega toch lang weg. Zo zat ik dom te grijnzen (met al die facebookberichtjes voor m'n neus). Toen keek ik naar de klok en snapte het. Ik was een beetje vergeten te gaan lunchen. Gelukkig was er nog genoeg tijd. Ja. Zo gaat dat. Ik word blij van cadeautjes - maar net zoveel of nog meer van de liefheid van de mensen om me heen. 

Pumpkin Spice Cake. Die iedereen met smaak eet (wel slim om pas als ze het op hebben te vertellen dat er pompoen inzit).

Cadeautje: losse thee. <3

Nou, ik vond dat ik mijn positieve bui van nu even moest gebruiken door een blij blogje te schrijven. Ik zal het compenseren door binnenkort eens te schrijven over ergernissen. Ik heb misschien wel inspiratie.