De wereld.

Het voelt soms zo oppervlakkig om over fijne dingen te bloggen. Foto’s van post, lekker eten en bloemetjes. Net alsof  er geen grote boze wereld is. Met raketten over en weer en het goede en het kwade. Over de vijand die misschien niet alleen aan de andere kant van de grens op je kan loeren, maar die veel meer in je eigen hart zit – want anders zou alleen de vijand slechte dingen doen en jij niet (je zou er zelfs niet aan denken). Over onschuldige mensen waarvan sommigen hun dromen aan het vervullen waren en anderen misschien nog wel te jong waren om te dromen. Misschien waren er mensen die hun dromen al in rook hadden zien opgaan. En toen gingen ze hun dromen achterna.

Soms zijn er geen woorden. Wat is er met de wereld gebeurd?