--
Nederlandse vertaling (uit: Puur - Blue like jazz, Donald Miller). Laatste twee coupletten zijn een halfslachtige poging van mezelf. Wat tussen vierkante haken staat wist ik niet zo goed.
Al die holle frasen over houden van jou.
Sinds ik geboren ben heb ik nog nooit een onzelfzuchtige gedachte gehad.
Ik ben door en door geldbelust en egoïstisch;
Ik wil dat God, jij, alle vrienden, mij ten dienste zijn.
Vrede, geruststelling, plezier, zijn de doelen die ik zoek,
Ik kan nog geen centimeter buiten mijn eigenlijke huid kruipen;
Ik praat over liefde - de papegaai van een geleerde praat misschien
Grieks -
Maar gevangen door mezelf, eindig ik altijd waar ik begin.
Pas nu je mij (maar zo laat) hebt geleerd wat mijn gebrek is
Zie ik de
kloof. En alles wie je was maakte
Mijn hart
een brug waardoor ik terug zou kunnen keren
Uit ballingschap,
en groeien [als] man. En nu breekt de brug
Hiervoor
zegen ik je als [de ruïne] valt. De pijn
Die jij
me geeft is kostbaarder dan alles wat verder te verkrijgen is.
-En het origineel, die mooier (en completer) is (gejat van link):
All this is flashy rhetoric about loving you.
I never had a selfless thought since I was born.
I am mercenary and self-seeking through and through:
I want God, you, all friends, merely to serve my turn.
I never had a selfless thought since I was born.
I am mercenary and self-seeking through and through:
I want God, you, all friends, merely to serve my turn.
Peace, re-assurance, pleasure, are the goals I seek,
I cannot crawl one inch outside my proper skin:
I talk of love --a scholar's parrot may talk Greek--
But, self-imprisoned, always end where I begin.
Only that now you have taught me (but how late) my lack.
I see the chasm. And everything you are was making
My heart into a bridge by which I might get back
From exile, and grow man. And now the bridge is breaking.
For this I bless you as the ruin falls. The pains
you give me are more precious than all other gains.
I cannot crawl one inch outside my proper skin:
I talk of love --a scholar's parrot may talk Greek--
But, self-imprisoned, always end where I begin.
Only that now you have taught me (but how late) my lack.
I see the chasm. And everything you are was making
My heart into a bridge by which I might get back
From exile, and grow man. And now the bridge is breaking.
For this I bless you as the ruin falls. The pains
you give me are more precious than all other gains.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten