Gedichten (TT).

Drie gedichten van Toon Tellegen die ik mooi vind. Die man weet gevoel zo ontzettend goed onder woorden te brengen. Mijn gevoel. Het gevoel van weet ik wie. En het gevoel van weet ik misschien wel wie.

 (Van poezie-leestafel.info).

1.
--
Er zijn uren
zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar.
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen
zonder jou. Boten met hakkelende motoren, stroomopwaarts,
zonder jou.
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken,
greppels.
Vlinders zonder jou zijn er, en distels. Ontelbare.
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid.
En er gaat geen uur voorbij,
er is nog geen uur voorbijgegaan. 

2.
--

Ik schreef je dat je geen illusies...
ik heb het je meteen gezegd, de eerste keer,
ik had het bij me op een briefje
en ik schreef het op de rand van een krant
en op een kalender aan je muur,
en ik zei het in je oor, in de deuropening,
en op straat, aan een kade,
ik riep het naar je over het water
in het licht van een zwiepende straatlantaarn,
en jij riep terug;
"Ik ook van jou". 

3.  (Uit: Daar zijn woorden voor, 2007).
--

Ik wil je vergeten, denkt de een
en hij vergeet de ander.

Nu denk ik niet meer aan je,
en hij loopt door zijn kamer heen en weer:
niet meer... niet meer...
de regen klettert tegen zijn ramen.

Nu ben ik je echt vergeten, denkt hij uren, dagen, jaren
 later,
en telkens als hij langs zijn spiegel komt
wijst hij met zijn vinger:
'En jou ook!'