Metaforen.

Waar ik tot nu toe de taalcolleges maar niets voor mij vond, was het vandaag eindelijk een keertje leuk. Tot nu toe werden wij mensen als het ware een beetje vergeleken met een soort computer waar een hoop ingaat en een hoop uitkomt. Het ging mij een beetje boven de pet om eerlijk te zijn. Vandaag was dus wel leuk. College ging over metaforen. Over impliciet taalgebruik. Iets wel zeggen, maar zo voorzichtig dat het anders overkomt. Of omwille van mooie taal iets vergelijken met iets. Of. Of. Of. Het was in ieder geval boeiend. Een fragmentje uit mijn boek vond ik vrij hilarisch. (Het is niet überdiehardstrengefiltersproof). En dus deel ik dat maar even. (Uit het gesprek tussen een tv-commenter en een professor/dichter aan Yale. De dichter heeft net gezegd dat metaforen gebruikt worden om mensen iets beter te laten begrijpen - daarnaast had ze al gezegd dat een metafoor en een leugen prima hetzelfde konden zijn):

"Well, why not just say what you mean, instead of dressing things up in all this flowery language like, you know, the great romantic poets, you know "Shall I compare thee to a summer's day?" Why not just say "You are hot, let's do it?". (Uit: Traxler, 2012).

Juist. Heel fout.  Dus nooit meer Shakespeare citeren, want vanaf nu kan zelfs dát een dubbele laag hebben! Eigenlijk wel supergrappig als je in je ontzettend droge saaie boek met je markeerstiftje saaie dingen zit aan te merken.