Er zijn zoveel dingen waar ik bang voor ben.
Dat de mensen me niet leuk vinden, dat mensen besluiten dat ze niet meer in mijn leven willen zijn (ik durf geen namen op een verjaardagskalender te zetten), pissebedden, controleverlies en onvoorbereid aan een taak beginnen.
Er is altijd meer om bang voor te zijn.
Want - in metaforen gesproken - als ik aarde zou zijn en iemand zou graven, diep graven, om te achterhalen wie ik ben en waarom ik ben wie ik ben en misschien ook wel waarom ik niet ben wie ik zou kunnen zijn - stel nou dat diegene al na twee keer scheppen op steen zou stuiten omdat ik simpelweg niet zo diep af kan dalen als de ander. Omdat mijn begripsvermogen niet toereikend is, of omdat ik gewoon een oppervlakkig persoon ben. De ander zal teleurgesteld (of misschien zelfs achteloos) de schop opzij gooien.
Of wat als ik aarde zou zijn en je best een beetje kunt graven - maar er vervolgens geen bloemen of bomen of kruiden of struiken willen groeien? Als ik alle adviezen achteloos in de wind sla en niet doe wat het beste is voor anderen en mezelf. Wat. Dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten