Pagina's

donderdag 31 maart 2016

Bang voor mensen.

Als je dan toch bang bent voor de mensen..

Wat maakt dan dat je als met een helikopter boven jezelf zweeft om zorgvuldig in kaart te brengen (als kaartenmakers een landschap) wat er allemaal niet klopt? Woorden die je zegt die je niet zou  moeten zeggen en de manier waarop je kijkt en je houding wat toch te verschrikkelijk voor woorden is, ook al is er niemand aan doodgegaan en heb je niets kapot gemaakt.

Wat is er ooit gebeurd dat je denkt dat iedereen denkt dat wat je zegt een beetje grote onzin is of op zijn minst een warrig verhaal? Wat maakt dat je dat zo erg vindt - want begrijp je de onzin van de anderen zelf dan wel?

Wat is er gebeurd dat als iemand nee zegt omdat iets niet kan of te groot is of gewoon te pijnlijk en jij daaropvolgend meteen denkt dat nee niet alleen betekent dat iets niet gebeurt (misschien iets wat je grootste wens was) maar dat nee ook betekent dat jij als persoon niet de moeite waard bent? Wie heeft die link in je hoofd gelegd? Het pad gebaand?

Wie heeft ervoor gezorgd dat in jouw voorspellingen ontmoetingen met mensen tot afwijzing leiden en die afwijzing meestal weer betekent dat je niet de moeite waard bent waardoor je zo verdrietig en zo bang wordt?

Wat? En wie?
-
(Ik had vandaag cursus over sociale fobie, vandaar. En ik was de pineut met de casus over de vrachtwagen en mijn assertiviteitsprobleem).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten