Ik vind rechtstreeks huilen moeilijk.
Huilen omdat ik iets voel en omdat dat nu eenmaal wel mag maar omdat alle anderen hun schouders ophalen omdat je dingen ook te lang kunt voelen. Wel legitiem maar ook heel dom en eigenlijk een beetje onnadenkend kunt voelen. Dat. Daarom kan ik niet huilen. Maar wel verdrietig zijn.
Dan moet iemand op klaarlichte dag ineens huilen.
Of krimpt iemand ineen omdat daar de angst is. De angst van alleen gelaten worden. En de woorden, die woorden.
Zie. Daar huil ik. Indirect, dat wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten