Hoe wij denken.

Vandaag keek ik een aflevering van de documentaire 'the sunny side of spirit'. In de aflevering werd erop in gegaan hoe men in Ghana omgaat met depressiviteit. Of het daar überhaupt wel bestaat. Nou ja, soms dus. Een beschermende factor voor de mensen daar is dat er altijd een sociaal netwerk om je heen is. Terwijl je hier in Nederland eenzaam weg kunt kwijnen als je dat wilt (of niet wilt) is dat daar niet bepaald een optie. Dat vond ik dus wel mooi, want in dat opzicht is onze maatschappij niet altijd leuk. (Hoewel ik gek zou worden als iedereen constant aan me zou vragen hoe het gaat en dat soort dingen, maar wat meer ruimte voor emoties en er zijn voor anderen: ik ben voor!)

Wat ik minder tof vond, was dat ik iets van kritiek op onze westerse leefwijze proefde in de aflevering. Jullie begrijpen onze rituelen toch niet. Dat soort dingen. Dat is denk ik ook wel zo, maar toch.
Ik krijg de kriebels van rituelen met veel lawaai en nog meer de kriebels als ik het gevoel krijg dat mensen hun visie of cultuur beter vinden dan een andere.

Eigenlijk zou dat niet zo moeten zijn.

Maar er zijn dingen in onze westerse samenleving waar ik niet mee uit de voeten kan.

Neem de norm om altijd druk te moeten zijn want anders heb je geen hip leven. Toen ik net was afgestudeerd en wat bijbaantjes in de avonden had, had ik dus écht géén hip leven. Ik schoffelde de tuin en zaaide uien en peultjes. Ik voelde me altijd een beetje belachelijk als ik moest zeggen dat ik nog geen werk had. (Ja, ik ben gelukkiger nu ik een 'druk' leven heb, maar dat is vooral ook omdat ik er zoveel meer zelfvertrouwen van heb gekregen).

Of het idee dat we niet alleen veel moeten werken (want pas dan tel je mee) maar dat we ook ons land vol moeten bouwen en dat we vooral veel spullen moeten hebben. Huis. Auto. Gadgets.
Maar dat er natuur is die wonderbaarlijk mooi is, is iets wat we vergeten. Nee, we kappen bomen en halen weilanden om, zodat er meer meer meer huizen kunnen komen te staan.

Dus. Ik word boos van kritiek op onze samenleving en superioriteitsgevoelens van anderen, maar ik vind dat er wel degelijk dingen misgaan. We zouden er meer voor elkaar moeten zijn. Minder waarde moeten hechten aan druk zijn en méér aan de natuur. Dat was het punt wat ik wilde maken en waar ik weer veel teveel woorden voor nodig had.