Pas op. Je gaat dood aan wat je eet en je gaat dood aan de lucht die je inademt.
Je gaat hoe dan ook dood, maar desalniettemin kun je het uitstellen door iets minder te eten van dat waaraan je doodgaat (of iets eten waar je niet aan doodgaat, maar zelfs als dat al bestaat, dan ga je er te zijner tijd alsnog aan dood, omdat je er eigenlijk wel dood aan gaat maar dat gewoon nog niet bekend is). Je kunt zelfs denken dat je iets eet waardoor je láter doodgaat, omdat dat jouw lichaam zo goed beschermt. Maar dan, ziedaar, op een bewolkte dag in november staat in de krant dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat dát effect nou niet zo groot was. Het andere effect. Daarentegen.
En dan is daar de lucht die je inademt. De mensen die het weten zeggen dat die lucht vervuild is en dat het toch wel heel erg is allemaal en ik zal de laatste zijn die dat ontkent. De mensen zeggen dat. Geven het ter kennisgeving aan ons door als een advertentie van een voorgenomen huwelijk in de krant.
Vervolgens mogen we zelf weten wat we ermee doen, maar de banden van de auto's worden nog steeds geproduceerd van spul waar plastic vanaf komt wat in de zee komt en wat de vissen eten en wat wij eten als we vissen eten en waaraan we doodgaan. Wat is het ontroerend dat we die kennis hebben. En dat we mogen kiezen wat we ermee doen.
Vervolgens mogen we ook zelf weten wat we ermee doen en mogen we harder rijden en maakt het geen ene *** uit dat er meer mensen doodgaan (snel of langzaam). Ik vind het geweldig. Die schijnbare keuzevrijheid.
Waarom wordt ons angst aangejaagd, terwijl men zoveel beter de oorsprong van de problemen aan kan pakken? Waarom leren we bang te zijn, maar wordt ons niet verteld wat we dan moeten doen en wat we kunnen doen? Waarom vinden we geld belangrijker dan natuur en gezondheid?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten