Een beetje tekenen en een flinke dot recalcitrantie.

Afgelopen weekend was ik helemaal happy aan het schrijven over de tuin en over de cranberrykoekjes die ik maakte. Naast al die leuke dingen, ging ik ook nog taalles geven (wat het in theorie heet, maar wat in de praktijk vooral betekent dat ik Nederlands praat met iemand die onderweg is het te leren - en we dus over veel dingen praten en soms eten en leuke dingen doen). Zaterdagavond deed ik dat. Ik had mijn pastelkrijt meegenomen en twee keer een canvas-doek. En zo gingen we dus tekenen. Heerlijk eigenlijk. Het wordt een bende van heb-ik-jou-daar (van tafel tot handen tot armen tot kleren), maar het is een ultieme manier van je hoofd leeg maken.

Resultaatjes.

Mijn handen vielen dan weer mee.

Deel twee van deze blog: recalcitrantie. Een mooi woord vind ik dat. Laat ik eens kijken wat van Dale ervan zegt, want in mijn hoofd betekent het 'prima weten hoe je je hoort te gedragen, maar het lekker eigenwijs niet doen' (okee, het betekent 'dwars', komt in de buurt toch?). Ik was nooit recalcitrant. Misschien als kind, maar dat is alweer even geleden. Als ik autorijd, houd ik me meestal redelijk aan de snelheid (óók op 60 kilometerwegen, waar je dan met 80 door chagrijnige automobilisten wordt ingehaald). Eigenlijk doe ik gewoon een beetje precies wat de mensen willen dat ik doe.

Maar daar kwam plotsklaps een einde aan.

Met mijn goeie gedrag reed ik pas netjes drie rondjes door een woonwijk om een parkeerplek te zoeken. Resultaat: nul. Wel een parkeerplek met een grote kar erop, maar een uitschuifbaar Willie-Wortelsysteem waarmee je je auto gewoon bóven een andere auto parkeert, bestaat nog steeds niet. Ik reed dus een paar rondjes, vond geen plek en dacht: dan maar naast de struik. Dat kan ook.

Dat kon niet. Aldus de BOA (^*%&%&% - mooi beroep is dat). En dus kreeg ik een fijne bekeuring (mijn vriendinnen met mij) van 90 euro. Fijntjes werd vermeld dat de administratiekosten daar nog bovenop komen (dat is iets waar ik dus al chagrijnig van word, want als die ^*%&%&%-BOA's geen bon uitschrijven, kun je gewoon op je kont blijven zitten koffiedrinken als administratief medewerkster, dus hoepel op met je administratiekosten). Voel je mijn recalcitrantie al? Ik wist niet dat het bestond.

Dus ik vond die bon en ramde een struik en reed te hard naar huis.
Ik nam meer kledingstukken mee in het pashokje dan eigenlijk mocht (ook zoiets wat ik normaal niet doe omdat het niet mág).
Vandaag plukten we bloemen in de tuin naast het pand waar we werken. Een praktijkruimte wordt een stuk leuker met bloemen, ook al zijn ze een beetje illegaal.

Tot zover een beschouwing over mijn recalcitrantie.