Nog tien dagen stage lopen.
En daarna een stageverslag schrijven.
En mijn best doen om een basisaantekening psychodiagnostiek te halen.
Dat allemaal. Daarna: studeer ik af. En dan moet ik na gaan denken wat ik wil. Want het ene moment denk ik: ik word psycholoog. Kanmenietschelen al vind ik het doodeng. Ik kan hierin groeien. Lief zijn tegen mensen (daar hou ik van). Mensen dingen leren. Zélf heel veel leren. (Dan maar klungelen omdat ik domme vragen stel die niet relevant zijn en ontdekken dat niet iedereen je aardig gaat vinden).
Hobbel 1 is dat ik het dus echt eng vind. En dat je pas in de praktijk ontdekt dat je wel veel kunt weten, maar dat je ook moet kunnen improviseren en in kunnen schatten hoe mensen zijn. Dat is iets wat je wel leert, maar waar je ook fouten in kunt maken.
Hobbel 2 is de beroerde arbeidsmarkt voor psychologen. Er is eigenlijk alleen onbetaald werk (werkervaringsplaats). Hier staat een uitleg waarom.
Maar ik heb dus ook heel veel geleerd. Kijken naar mensen. Wat ze doen. Hoe dat past bij wat ze invullen in vragenlijsten. Waar iemands gedrags- en denkpatronen vandaan komen.
Ik wil mensen gelukkig maken.
(Het andere moment denk ik: misschien moet ik gewoon ergens administratie gaan doen. Of doosjes vouwen. Of nog iets anders).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten