Op een bepaalde manier ben ik wel blij met mezelf.
Ik ben creatief - ik ben aardig en ik hou ervan om aardigheid met anderen te delen. Eén van mijn waarden is dat ik denk dat we de wereld een beetje beter kunnen maken met vriendelijkheid, zelfs als dat maar door een glimlach is. Ik denk ook dat de wereld beter wordt als we van kleine dingen kunnen genieten en als we niet al te per se heel volwassen willen zijn. Ik ben dus ook niet heel volwassen. Zie het verhaal wat ik gisteren postte. Associaties, gedachten, ideeën. Verhalen. Sprookjes. Ik weet ook niet of het met volwassenheid te maken heeft - vroeger dacht ik dat ik abnormaal was omdat ik soms dingen met elkaar associeerde die totaal geen verband met elkaar hadden.
Zie daar het vraagteken op de gezichten van de anderen.
Maar nu, nu kom ik mezelf tegen. In de grotemensenwereld is al dat dromen en dat lief zijn niet toegestaan. Vriendelijkheid? Natuurlijk, maar daarnaast ook Grenzen en Zakelijkheid. Omdat dat soms beter is voor de mensen. Maar wat beter is, is niet altijd makkelijk, want ik wil dat iedereen me maar áárdig vindt. De wereld beter maken door aardigheid? Vergeet het maar. Aardigheid is vooral een middel zodat anderen mij ook aardig vinden. Dat noemen ze door de mand vallen en het komt behoorlijk hard aan. Voor aardigheid wordt niets gekocht en er wordt al helemaal geen geld mee verdiend. Welkom in de Wereld. Het doek gaat omhoog, de voorstelling begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten