Ik heb vroeger altijd heel veel romans gelezen. Volgens mij las ik de eerste flutromannetjes in groep zeven of acht. Maar eigenlijk geven die boeken best wel een verkeerd beeld van de wereld in het algemeen. Raar eigenlijk dat je ze begint te lezen als kind en er later achterkomt dat ze niet realistisch zijn en dat ze je opzadelen (of indoctrineren, mooi woord) met illusies.
Ik dacht ook altijd dat mannen de gedachten van vrouwen konden lezen en dat ze attent zouden zijn tot en met want dat ze wel wisten - zonder dat vrouwen dat zeiden - wat vrouwen wilden. Maar dat weten ze dus niet en eigenlijk is dat ook niet zo raar want als iemand iets niet gewoon zegt dan weet je het niet. Maar het is een rare gewaarwording als je ergens van overtuigd bent.
Ik dacht altijd dat twijfel verkeerd was. Maar twijfel kan je juist sterker maken en beslissingen kunnen soms beïnvloed worden door twijfel en soms hoeft dat ook niet. In ieder geval denk ik niet langer dat twijfel negatief is (tenminste, niet altijd) en ik weet ook wel zeker dat als je eenmaal geneigd bent om te twijfelen en je dus gewoon een beetje twijfelend bent aangelegd, je dat in vele situaties wel zult doen - en als je iets niet doet omdat je toevallig twijfelt dat weleens heel dom kan zijn want de volgende keer kun je even hard twijfelen of zelfs nog harder.
Ik denk nog steeds dat ik de klok terug kan zetten. Gewoon met de wijzer en vliegen dat die tijd dan doet. Ik denk dat het leven een 'annuleren'knop heeft. En ik denk dat ik niet altijd bang ben om keuzes te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten