Ziehier, Poesje.
Kwam onlangs aanlopen, waarop mijn broer en schoonzus besloten dat Poesje (die eigenlijk nog een naam moet krijgen, maar we kunnen nog niet zo goed vaststellen of het een hijtje of een zijtje is) wel leuk was voor hun kids 'want die vinden een poesje zoooo leuk'. Niet heel veel later vinden die kids een poesje geen klap meer aan en broer en schoonzus zijn helemaal geen dierenliefhebbers. Ik vrees dus voor het lot van poesje. (Kies niet voor een kat als je er niet van houdt is eigenlijk best wel een goed advies, katten kunnen best oud worden - tenzij ze, zoals hier dan helaas ook weer vaak gebeurt, platgereden worden).Maar in de week inmiddels dat ze hem dan toch half-om-half geadopteerd hebben (door hem te voeren) heb ik wel leuke veranderingen gezien. Eerst was z'n vacht dofzwart en was het beest zo mager als wat. Nu begint hij al zwarter te worden. En Poesje bleef eerst uit de buurt en was bang. Nu mogen we poesje aaien, oppakken. En bij mij komt het beest zelfs op schoot. (Ik had het pas toch over m'n kattenmagneet?). En Poesje kan recordhard spinnen en dartelt door de dagen heen in jeugdige onbezorgdheid. Ik voel me zelf zelfs een beetje geadopteerd. Maar desalniettemin - ik weet nog niet wat er van Poesje-die-nog-een-naam-moet-krijgen moet gaan worden. Als je verhalen hoort over 'op marktplaats zetten' enzo weet je ook maar weer nooit of zo'n beest een goeie baas krijgt. Dus áls er iemand is die veel van katten houdt en in het bijzonder van koetjespatroonkatten: Smelt u niet bij de aanblik van dit kattenwezen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten