De tijd.

Het is toch best erg hoe weinig blogjes er verschijnen. Hier. Elk jaar (zoals iedereen) heb ik goede voornemens (zoals iedereen) en elk jaar stranden ze te snel (zoals bij iedereen). Eén van mijn voornemens was om in 2016 meer te schrijven dan in 2015 en dat klopt dan misschien ook wel. Ik schrijf onderzoeksverslagen, intakeverslagen en gespreksverslagen, maar dat mag natuurlijk niet op de blog. Maar ik ga me dus maar niet meer verontschuldigen. Het werk kost veel tijd (en is fijn, hoewel soms zwaar) maar het is ook moeilijk om erover te bloggen, omdat dat gewoon niet zo goed kan. Nog drie werkdagen trouwens en dan. Dan. Vakantie. Dat is dan toch weer heel goed. De tijd om de mensen weer te ontmoeten, de zweedse fakkel die ik nog heb op te branden, misschien wel buiten te slapen en naar de sterren te kijken (als het niet van plan is bewolkt te zijn als ik buiten wil slapen). De tijd om met katten te knuffelen (en vooral met die van mij), om frambozen rechtstreeks van de struik te eten en de boeken te lezen die ik van mijn eerste echte loon heb gekocht (decadent. Ja). De tijd om liedjes te luisteren als deze ('Clear' van Needtobreathe, het is te zoet, maar zo mooi). Misschien de tijd om met blote voeten door het zoute zeewater te plonzen op een niet al te warme dag.

Ik weet niet of dat raar is, maar ik word zo gelukkig van tijd doorbrengen met de mensen waar ik van hou. Gewoon. Tijd. Dat kan best betekenen dat we allemaal een boek lezen, als we maar bij elkaar zijn. (Stiekem houd ik ook van tijd alleen doorbrengen. Achter de laptop met oordopjes mooie liedjes luisteren en buiten boeken lezen).

Misschien is dat wel het probleem met bloggen. Ik wil het graag spectaculair. Vertellen over grote dingen die ik heb gedaan (maar ik doe geen grote dingen). Soms is niet de gewilde extravert zijn best lastig. Maar toch. Want weet je.

Elke dag lathyrus plukken en ruiken. Het patroon op de veren van de mus. Kattengespin. Zomerjurkjes. Uitrusten.