Het boek.

Misschien dat dat ooit gebeurt. Ineens uit het niets valt een verhaal in je hoofd (in plaats van alleen maar regels) en dan. Dan doe je niets anders dan alleen maar schrijven. Uren, dagen, maanden. Misschien wel jaren. En waarom ook niet, eigenlijk?

Het mag best stom klinken, maar ergens lijkt het me best tof om ooit een boek te schrijven. Het zou alleen een beetje sneu zijn om aan een verhaal te beginnen zonder enige vorm van inspiratie. En wat als je een boek schrijft wat één groot blaatverhaal is - en waar niets van waar is? Dat snap ik namelijk nog steeds niet - in hoeverre schrijvers realiteit in hun verhalen naar voren laten komen en in hoeverre ze de boel aan elkaar vast fantaseren. Ik weet wel ongeveer hoe dat zou gaan als ik aan een boek zou beginnen. Lieve mensen. Ik sluit me vanaf vandaag op. En af. Niet bereikbaar. (Wel op facebook, want anders. Wel via mail. Anders. Ook via telefoon. Want). Dus terwijl ik keihard afgeleid word, besluit ik toch aan mijn boek te beginnen. Na anderhalve pagina is de inspiratie op (waarschijnlijk eerder). En dus besluit ik morgen verder te gaan. Of overmorgen. (Het lijkt op studeren). Maar als ik dan eindelijk verder wil gaan weet ik niet meer wat ik wilde. Want je raakt dingen altijd kwijt. Altijd. En onherroepelijk. En zo zit je daar. Met je mooie verhaal. Het wannabe-verhaal. Wat geen verhaal wil worden, want alles wat je bedenkt sluit niet aan op alles wat je al had geschreven. En dus wis je. En begin je van voren af aan. En wis je. En begin je weer opnieuw. (Dat is het leven). (En ik stel me zo voor dat als een verhaal een keer wel zou willen lukken, het verhaal zich vooral 's nachts aan je op zou dringen. Of op momenten dat je wilt studeren).

Maar ook al wordt het dan niets met verhalen, ik heb besloten om binnenkort iets van een dichtbundeltje uit te geven. Gewoon een stuk of vijftig gedichtjes van m'n gedichtjesblog afhalen - ze in eigen beheer publiceren en voila. Ik weet nog niet zo goed waar. En waar ik ook nog mee zit is een cover. Want ik wil vernieuwend zijn. En dus ook een vernieuwende cover. *beelden, beelden in mijn hoofd*. Het liefst iets met een fragiel meisje wat je op de rug ziet, in wit, blote voeten, in een koud bos, in een boom. Zoiets. Waarom zoveel ideeën en zo weinig uitvoering? Altijd. (Dat is waarschijnlijk ook het leven).