Een boek ophalen bij de bieb.

Vandaag voelde ik me éven net zo'n vies oud mannetje wat met een vale regenjas vage plannen heeft.

Ik ben geen vies oud mannetje.
Ik heb geen regenjas, laat staan een vale.
En vage plannen heb ik altijd, maar niet díe vage oude-mannetjesplannen.

Het zat zo: Bij m'n vrijwilligerswerk was ik 'over seks gesproken' (jawel, zo heet dat boek) aan het lezen. Maar ik dacht dat het handig was om dat boek ook even thuis te hebben, het is goed om wat dingen te delen, uit te tikken, te bestuderen en (hoera voor degenen die dat graag willen) er misschien nog wel over te bloggen.

Maar dan moet je dus wel dat gereserveerde boek ophalen bij de bibliotheek. In de bibliotheek in K., het dorp waar mijn eerste klasgenootjes al met zestien trouwden en nu met een kind aan hun hand en één in een wagen en soms nog één in hun buik bij de groentekraam schuilen onder het afdak tegen de stromende regen. ("Wie is er dán aan de beurt?" blèrt de marktkoopvrouw). In die context ging ik dus naar de bibliotheek om dat boek op te halen - en ik haalde 'm dus uit de kast en deed 'm snel in m'n tas en toen ik m'n boeken even moest - hoe zeg je dat als het automatisch gaat? Lenen? In ieder geval over zo'n tafeltje heenhalen zodat ze op je pasje staan. Met een schuin oog naar de mevrouw voor me (met een boodschappentas vol (strip)boeken en drie biebpasjes) en het meisje achter me (die snapt vast niet wat voor boek ik hier ga lenen). Ik moest ineens hevig denken aan de hotdog van de videotheek die genoemd werd in het bewuste boek. Mannen die niet wilden weten wat ze haalden bij de videotheek en een pikante film inklemden tussen twee anderen. Maar lieve deugd, ik heb geen boek over grijstinten gehaald. Alleen maar een boek over seks. Nou en? Ik weet al hoe dat gaat met inleveren. ("Wilt u het artikel in de brievenbus werpen?" schalt dan een scherpe damesstem door de hal. En als je dat niet wilt blijft ze dat net zo lang herhalen totdat je wel moet).

Binnenkort zal ik dus over dat boek bloggen. Stiekem moet ik nu lachen om mijn eigen gedachten in ons eigen ouderwetse dorp. Hoe preuts en ouderwets en alles kun je zijn. Het boek is dus geschreven door een psychiater en één van de laatste hoofdstukken heet 'monogamie als doel'. Ik ben heel benieuwd!