Twee bomen.

We are just figurines
With our theology that we don't understand
- Deas Vail, birds.

Geloof mij. Als er iets waardevol is in dit leven, dan is het wel dit. Om te geloven in de Grote God in de hemel die Koning is over alles. Degene die alles weet. Alles kan. En degene die zonder ophouden liefheeft. Maar ook enorm heilig is.

Ik weet niet zoveel over God. Durf er daarom ook niet zoveel over te zeggen. Mijn argumenten zijn niets. Mijn geloof niet. Niets. Maar ik weet dat ik niet naar ik moet kijken. Alleen naar Jezus Christus. Dat is geloven. En iedereen die dat wil kan dat doen.

Dat is hoe ik denk. Maar hoe meer ik me verdiep in dogmatische werken - en ja, dat is stom, maar ik wil juist vanuit die werken leren argumenteren waarom toch vooral iedereen wél in Jezus moet geloven. Maar als ik eerlijk ben denk ik dat zo ontzettend veel mensen in God geloven. Oppervlakkig geloven dat Hij bestaat. En wel geloven dat Hij de regie heeft. (Ik kwam uit een EO-op-zoek-naar-God-testje uit als deïst. Daar ben ik niet trots op. Ik ben ook geen deïst, omdat ik niet geloof in de wereld als klokkenspel. Maar ergens herken ik het wel. Ik denk vaak dat het God geen klap interesseert wat ik uitvoer en dat Hij zich niet met mij bemoeit). Dus. Misschien geloven we dat niet eens.

Wat ik wilde zeggen is dit. Er zijn inderdaad dingen in de bijbel die lastig zijn om met elkaar in overeenstemming te brengen. Hoe kan een God van liefde willen dat iedereen in Hem gaat geloven en tegelijkertijd die macht uit handen geven door ons de kans te geven om tegen Hem te kiezen - en zo blijven er inderdaad mensen over die niet in Hem geloven. Hoe kan Hij totaal alles in het voren gepland hebben en hoe kunnen we toch de vrijheid hebben om al dan niet voor Hem te kiezen. Ik verdiep me in die dogmatische werken. Alles wordt steeds één kant op uitgelegd. Als God de wereld liefheeft, hééft Hij de wereld niet lief, maar een beperkt aantal mensen. Zeggen die boeken. Omdat als Hij de hele wereld liefhad ook de hele wereld wel in Hem zou gaan geloven.

Toen dacht ik aan twee bomen. Neem twee willekeurige bomen. Ze staan vijf meter uit elkaar. Ik kan ze niet alletwee tegelijk omhelzen. Maar God zou dat wel kunnen. Daarom denk ik - en dat is mijn beperkte vermogen - dat het heel goed mogelijk is dat God ongelofelijk veel van ons houdt. Ons allemaal. En heel erg graag wil dat we allemaal in Hem geloven. En dat Hij tegelijkertijd heel erg rechtvaardig is. Zonde straft. Wie zal het zeggen. Is het misschien niet juist een teken van almacht om ons keuzevrijheid te geven? (En inderdaad, de keuze voor Hem komt altijd van Hem vandaan, maar vooraf denken of dat wel zo is lijkt me niet zo helpend). Wat ik wil zeggen is dat dingen die in onze optiek niet naast elkaar kunnen bestaan, dat misschien wel kunnen voor onze God. Maar inderdaad. We hebben wel een theologie. Maar begrijpen er niets van.

Gek ook dat de wijzen, de verstandigen er minder van begrijpen dan de kinderen. Stom gedenk ook.

(O ja: Het idee van 'twee bomen' komt van Henk Binnendijk. Ik weet niet meer in welke context hij het bedoelde, maar het laat iets van Gods almacht zien. Ook al is volgens Lewis onzin altijd onzin. Zelfs als je God erbij betrekt. Maar wat ik denk is dat als ons besef van goed en kwaad is aangetast door zonde, ons gevoel voor logica dat ook prima kan zijn).