Ik wil je vergeten, denkt de een
en hij vergeet de ander.
Nu denk ik niet meer aan je,
en hij loopt door zijn kamer heen en weer:
niet meer... niet meer...
de regen klettert tegen zijn ramen.
Nu ben ik je echt vergeten, denkt hij uren, dagen, jaren
later,
en telkens als hij langs zijn spiegel komt
wijst hij met zijn vinger:
'En jou ook!'
Toon Tellegen, uit: Daar zijn woorden voor (2007).
-
Inderdaad. Wat heerlijk dat als je zelf geen grip hebt op je gedachten, er wel ergens op de wereld een dichter rondloopt die de woorden wel vindt die voor jou een beetje ver weg zijn.
(En toch moet ik ophouden met altijd alles op mij van toepassing achten. Is op mij van toepassing. Is helemaal op mij van toepassing. Kan niet meer op mij van toepassing zijn). De één. De ander. De gedichten. Onzin natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten