Voordat je me met een deegroller achterna rent om me knock out te slaan, omdat dát toch echt niet kan - ga ik uitleggen wat ik wel positief vind aan volwassen worden.
Laat ik allereerst even zeggen dat ik volwassen worden tot twee weken geleden eigenlijk als alleen maar negatief zag. Kom op, ik wil spelen, niet denken over dromen die niet uitkomen, me verwonderen over alle mooie nieuwe en kleine dingen én lekker wegkruipen achter anderen. Dus ik mailde met iemand over volwassen worden en wat ik daar nou allemaal zo stom aan vond. Sommige mensen zijn ontzettend goed in omdenken (wat wil zeggen dat je stomme dingen anders kunt zien en ze zelfs positief kunt benaderen). Deze persoon is daar ook wel goed in en zei dat volwassenheid je juist mogelijkheden biedt. Daarnaast gaf hij aan dat mensen volgens hem een verkeerd beeld van volwassenheid hebben: je denkt dat je saai moet zijn en moet conformeren aan de cultuur.
Dat is eigenlijk heel mooi omgedacht, vind je niet?
Het liet mij nadenken over volwassen worden en wat daar nou eigenlijk wel prima aan is. Ik kwam op het volgende:
1.) Idealisatie van de kindertijd. Dit is misschien niet zozeer een punt wat positief is over de volwassenheid, maar ik zal uitleggen wat ik bedoel. Als je volwassen worden echt zo verschrikkelijk vindt en je jeugd zo idealiseert, wil dat waarschijnlijk zeggen dat je een goede jeugd hebt gehad. Ik gok zo dat het merendeel van de mensen op aarde door omstandigheden als armoede, oorlog en dergelijke een kindertijd niet zo kan idealiseren. Het is dus eigenlijk een zegen als je dat wel kunt.
2.) Mogelijkheden. Ja, die is gejat. Maar de volwassenheid brengt je mogelijkheden. Mogelijkheden om iets voor anderen te betekenen of om de wereld beter te maken. Het betekent ook verantwoordelijkheid, wat zeker niet altijd fijn is - maar wat wel goed voelt als je het aankunt. Ik bedacht me ook dat je als volwassene jezelf beter af kunt leiden van dingen. Iets met tijd. Als ik vroeger met mijn moeder en mijn zus mee ging winkelen (o gruwel, kledingwinkel in kledingwinkel uit) dan mocht ik nooit zeuren en dan mocht ik de volgende keer niet meer mee want zonder mij was winkelen stukken beter te doen en dat soort ellende, want ik vond kledingwinkels echt afschuwelijk. Maar ik had toen niet zozeer het vermogen om tegen mezelf te zeggen dat ik het een uurtje vol moest houden en dat het daarna voorbij zou zijn. Dat vermogen wordt later steeds beter.
3.) Empathie. Ik was altijd braaf als kind en als middelbare scholier. Soms baal ik daarvan, want het is veel leuker om te kunnen vertellen over alles wat je hebt uitgespookt. Het ergste wat ik ooit gezegd heb was "U hebt gewoon geen gezag!" tegen de conciërge die prompt uit zijn vel sprong. Ik herinner me nog wel de natuurkundeleraar die zwetend op zijn horloge stond te kijken en stond af te tellen totdat de klas stil werd. Wat nooit gebeurde. En de wiskundeleraar die rood aanliep en "begon te balen".
Weet je wat dat was? Die leraren? Het was leuk.
Het was zo grappig om te zien hoe boos ze konden worden. Niet op mij - zo'n mietje was ik. Maar het was wel écht heel grappig. Boze mensen hebben niet half in de gaten hoe tranentrekkend grappig ze zijn. Het kost alleen wat moeite om ze weer in elkaar te zetten als ze zijn ontploft.
Misschien voelt empathie niet altijd leuk. Empathieloos zijn is makkelijker.
Maar empathie voelen is wel beter. Het betekent dat je jezelf verplaatst in die leraar en denkt: Hoe zou ik me voelen als ik daar stond? (Wat dan automatisch betekent dat je jezelf wat normaler gedraagt). Dat is denk ik echt een groot voordeel aan volwassen worden: je begrijpt hoe je jezelf moet gedragen, waardoor je een stuk aardiger voor elkaar bent en de wereld beter leefbaar wordt. (uitzonderingen daargelaten).
4.) Kind zijn kan nog steeds. Iedereen is te druk met bang zijn voor de mening van anderen. Eigenlijk zou het heel erg okee zijn om je alleroudste kleren aan te trekken, het bos in te gaan en een hut te bouwen. Waarom niet? En er zijn talloze andere manieren waarop je nog steeds kind kunt zijn.
Ontdek nieuwe dingen - zodat je jezelf kunt blijven verwonderen.
Speel.
Zing.
Heb lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten