Dat is een rare eigenschap van mij. Soms dure woorden gebruiken waarvan ik de betekenis wel weet, maar die niet per se gebruikelijk zijn. (Waardoor mensen misschien wel denken dat ik weet ik wat voor dure-woorden-stoornis heb. Maar zover ik weet is dat dus niet zo).
Bagatelliseren. Onlangs las ik het boek 'pil' over depressie. Nu ben ik wannabe-psycholoog en zal ik in de toekomst vast ook wel mensen tegenkomen die lijden aan en onder een depressie. Maar voordat ik dat boek las, had ik niet half een idee wat een echte depressie inhield. O ja, iedereen heeft dagen waarop het niet goed gaat. Toen ik zeventien was, heb ik dat zelfs bijna twee weken gehad - en dat zat behoorlijk dicht bij een soort depressie. Zonder die periode was ik denk ik nooit psychologie gaan studeren. Maar dat gevoel dus weken en maanden achtereen hebben.. moe zijn en wat allemaal al niet meer en veel dingen die niet helpen. Het boek liet me dat meer zien. Ik ben blij dat ik het heb gelezen, want het is belangrijk om enig besef te hebben van hoe mensen dat soort dingen ervaren. Dat wil niet zeggen dat ik Sigmund-grapjes ineens niet meer grappig vind. Volgens mij helpt af en toe de spot drijven met jezelf enorm. Ik ben wél benieuwd hoe mensen die zelf depressief zijn (of een ander psychisch probleem of stoornis hebben) denken over dat soort humor.
(Tegenwoordig kom ik het woord 'navelstaren' zo vaak tegen. Is dat een typisch depressief woord?)
Ik kan er nooit bij, wat het nou precies is. Beetje een ver-van-mijn-bedshow, omdat ik echt een rasoptimist ben. Maar ik denk dat deze uitspraak die ik de laatste tijd nog wel eens zie een aardig beeld geeft: "depressief zijn is als verdrinken, met als verschil dat je iedereen om je heen ziet ademen". Als je dat op je laat inwerken, dan begrijp je wel hoe somber en verstikkend dat moet zijn. Ik ben wel benieuwd of jij als wannabe dat kunt onderschrijven. :)
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat een depressief persoon, ondanks dat hij wel kijkt naar anderen, toch vaak navelstaart. Maar dan niet in de wikipedia-betekenis :P Maar ook niet-depressieve personen (bijvoorbeeld egoïsten) kunnen navelstaren als ik het goed begrijp, dus dan is het niet voorbehouden aan depressieve mensen.
(Wauw, wat een over-één-kam-gescheer, Erick.)
Ik ben chronisch depressief dus ik zou je er heel wat over kunnen vertellen. Als je vragen hebt mag je me mailen hoor. :) Zelfspot is altijd goed, maar niet alle grapjes zijn grappig meer als je depressief bent. Ik heb me enorm geërgerd aan het hele Blue Monday gebeuren, waarbij een klasgenoot voor de grap zei dat hij depressief was. Dat vond ik echt niet leuk. Het woord navelstaren heb ik trouwens nog nooit gebruikt. Of nou ja, nu wel. :p
BeantwoordenVerwijderenWow - dank voor jullie open en tot nadenken stemmende reacties :)
BeantwoordenVerwijderenIk ben nu op Ted.com een lezing over depressie aan het kijken van Andrew Solomon.. vind het wel fijn om in ieder geval meer erover te leren, omdat ik het echt belangrijk vind om een beetje te snappen hoe het voelt voor mensen.
Hé, wat tof dat je Pil hebt gelezen! Ik ben zo blij met dat boek. Ik denk dat grapjes over depressie prima zijn, net als zelfspot, zolang mensen maar niet hun beeld van een depressie baseren op die grapjes. En zolang de zelfspot maar niet verhulde zelfhaat is.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je wijze woorden :)
BeantwoordenVerwijderen