Je moet jezelf confronteren met je angsten.
Dan worden ze minder. Dan verdwijnen ze misschien wel.
Ik denk dus nog steeds dat als ik mijn angsten onder
woorden breng, ze vast wel echt uitkomen. Net zoiets als wanneer je zegt dat je
hoopt dat [insert iets waar je op hoopt] het naar alle waarschijnlijkheid niet
gebeurt. Hopen moet je stil doen. Net als wensen. Als er een ster valt.
Maar die gedachte klopt dus niet. En waarom zou ik dan
ook niet een angst beschrijven? (Iedereen moet wel angsten hebben).
De mijne gaat als volgt. (Dat klinkt alsof het een liedje
is. Wie weet maakt één of andere creatieveling er ooit een limerick over. Een wannabe-psych uit het boerenland, haalde
eens ineens de krant..).
Dit is alleen nog maar inleidend geschrijf. Om je
nieuwsgierig te maken. (Of om de niet echt geïnteresseerden af te laten haken,
dat ook).
Laten we zeggen dat het avond is. Ja. Het is avond. En op
die avond zit ik ergens met anderen. Een verjaardagsfeestje, een cafeetje, een
restaurant. Maak er maar iets van. Eigenlijk moet ik al naar de wc voordat ik
aankom (ik ben een vrouw) maar ik besluit me te gedragen en te wachten tot na
de thee. (Of tot na het hoofdgerecht). Dus. Ein-de-lijk mag ik. Soms sturen
mensen je naar buiten (ga maar in de bosjes plassen, of in de rozenstruiken.
Dat mag ook). Soms wordt de wc netjes met pijlen en bordjes aangegeven.
Verdwalen uitgesluiten. Ontsnappen ook. Aan het Lot dan. Het WC-lot.
In mijn dromen zit
de wc op slot. Als ik aansluit in de ellenlange rij, kom ik gegarandeerd te
laat. Of de wastafels zijn groen uitgeslagen. Of je moet door een heel eng
doolhof om er te komen. Of er staan twintig wc-potten op een rijtje zonder deur
ervoor of ernaast. Gezellig.
In de echte wereld loop je een ruimte binnen met
spiegels. Misschien met een verdwaalde tandenborstel. Of met dames die ijverig
hun haar opsteken en hun make-up bijwerken. En je gaat dus naar de wc.
De volgende scenario’s zijn mogelijk:
1.] Je hebt je
handen gewassen, draait vrolijk het slot om en komt huppelend weer bij het
gezelschap. Die je nieteens hebben
gemist.[frequentie: 6 van de 10x].
2.] Je hebt je
handen gewassen. Heel erg droog zijn je handen niet, maar dat geeft niet. Je
hoort de muziek al spelen – of het geroezemoes van de mensen. Verhip. Het slot
draait niet. Hetslotdraaitechtniet. Verdorie. Je denkt: Ik wil eten, vanavond
weer naar huis, naar bed. Het slot draait niet. Het slot zit muurvast. Je kijkt
omhoog (geen uitweg) omlaag (geen uitweg). Je denkt eraan dat je je telefoon
niet mee hebt genomen naar het toilet. Waarom zou je ook? Je denkt aan de
anderen die je straks pas gaan missen. Je denkt aan de brandweer die je straks
moet komen bevrijden. En dan ineens in al je wanhoop: HET LUKT. Met nog
kloppend hart loop je terug. Weer niet. [frequentie: 4 van de 10x].
3.] Imaginair scenario. Fobie en dus geen realiteit. Je hebt opnieuw je handen gewassen. Je
blijft maar handen wassen zeg (zou je jezelf niet eens een
obsessief-compulsieve stoornis aan laten meten?). Je droogt je handen niet al
te goed af – want hee, daar heb je geen zin in tijd voor. En dan draai
je dus aan het slot. Je draait en je draait en je weet eigenlijk niet meer
welke kant je nou ook alweer op moest draaien. En je denkt aan de brandweer en
aan de anderen die het gezellig hebben met elkaar. En aan jij, arme jij. Zonder
eten maar met een kraan en een wc. Je zult van dorst niet omkomen. Zo blijf je
proberen en proberen. Uiteindelijk geef
je op.
Aan het einde van
de avond – vraagt iemand zich af waar je blijft. “Die blijft wel heel lang weg
hè,” zeggen ze. Paniekscenario’s.
Een heuse echte
brandweer op de stoep.
Een rekening voor
het molestreren van een slot. [frequentie: 0 van de 10x].
Nu hoop ik dus echt dat scenario 3 een imaginair scenario
blijft.
