wat ik mooi vind is als de mensen die dingen nog nooit met anderen hebben gedeeld - dingen die meestal pijn zijn, eenzaamheid misschien ook vaak - toch gaan vertellen en dat ik dan helemaal niet te klein of te dom ben om degene te zijn die naar hen luistert. dat voelt best gek maar ook heel waardevol.
-
misschien vind je me zielig zeggen ze als ze delen waar hun pijn nu echt zit. maar nee denk ik dan dat vind ik nu net niet. ik vind je sterk. dat je dit vertelt. dat zeg ik dan ook maar omdat ik hoop dat het helpt en ze geloven dat ik meen wat ik zeg.
-
wat ik moeilijk vind is als mensen zo groot en oud en wijs zijn en het toch niet goed met ze gaat en ze vertellen hun verhaal aan mij. wie ben ik dan denk ik dan. luister je wel naar mij? dat is niet altijd terecht.
-
het omslagpunt is zo mooi. ineens vallen de puzzelstukjes op hun plek.
-
het leven heeft ruwe randjes en de mensen doen zo goed hun best dat te maskeren want met alle andere mensen gaat het zo goed. lijkt het zo goed te gaan. gaat het ook vaak helemaal niet goed. je bent nooit alleen.
-
het is raar om mensen te zien die je kent en niet te weten wat je dan moet zeggen want hoi wat doe jij hier is niet bepaald wat je moet zeggen. en hoi werk jij hier is wat de mensen zeggen - tegen mij - en ik kan dan niet zoveel anders dan zeggen ja dat klopt.
-
ik ben altijd bang dat de mensen zeggen dat ze wel willen leven maar dat eigenlijk niet willen en hoe vaak ik dan moet vragen of ze wanhopig zijn of niet en hoe erg. want wat als?
-
ik verwonder me altijd dat mensen hun verhaal willen delen. dan vergeet ik even dat ik helemaal niet meer een huppelend klein meisje ben wat altijd alles van de ander verwacht maar dat ik nu zelf keuzes maak en moet weten wat ik wil. in het echte leven willen mensen ook zeker wel delen wat ze voelen maar dan mag ik veel minder vragen. nu mag dat ineens wel. dat is best gek.
maar ook waardevol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten